ARNOBIUS

I.

ARNOBIUS

cognomine Iunior, disputationem cum Serapione circa Unitatem et Trinitatem divinam, scripsit. Quidam ei attribuunt quoque tractatum de duabus substantiis, i. e. naturis. Item Commentarium in Psalmos qui ab aliis Arnobio Africano, vide ibi, vindicatur. Vixit saecul. 5.

II.

ARNOBIUS

in Africa Rhetor, tempore Diocletiani conversus ad Christianismum, libros contra Gentes conscripsit, qui hodie exstant. Floruit circa A. C. 330 anctore Hieronymô. Lactantii Praeceptor fuit, teste eôdem Hieronymô, in his; Septem libros adversus Gentes Arnobius edidit, totidemque discipulus eius Lactantius, quos si legere volueris, dialogorum Ciceronis in eis Epitomen reperies. Quâ occasione haec scripserit, ex appendice Chronicorum Eusebii Pamphili apparet: Arnobius in Africa Rhetor clarus habetur, qui cum in civitate Sicca, ad declamandum iuvenes erudiret, et adhuc Ethuicus, ad credulitatem somniis compelleretur, ut ab Episcopis impetraret fidem, quam semper impugnaverat, elucubravit adversus pristinam religionem luculentissimos libros, et tandent veluti quibusdam obsidibus impetravit. Scripsit etiam, teste Trithemiô, in Psalterium l. 1. Item de Rhetorica Institutione l. 1. Commentarii in omnes Psalmos excusi primum apud Frobenium. Item in aliquot Euanglistarum locos, excusae annotatiunculae, Basileae. Exstat liber adversus Gentes, cum recensione Viri Celeberrimi, et integris omnium commentariis Lugd. Bat. 1651. in 4to. Vide Hieron. in Catal. et Chron. Morerium. Ceterum fuit is Presbyter Africanus, cuius opera, cum Desiderii Haraldi Anim adversionibus, prodiêre in fol. Parisiis A. C. 1605. Videtur tamen Bellarmino, ut et Fr. Fevardentio haud improbabile, Commentarios in psalmos, esse Arnobii cuiusdam iunioris, qui vixerit circa A. C. 460. vel, ut Tirino et Gerardo placet, 445. De priori Barthius, si non exstaret, densa nox foret in superstitionibus veterum. Idem dicitur fuisse Reconditae eruditions, styli asperioris, Dempstero: Post Tertullanum inter sacros Scriptores doctissimus; ideoque limâ Doctorum dignissimus, Lipsio: Patrum Praesul optimus, ille Christianae Varro Maximus eruditionis, Hensio. Et Lucretii verba ab usu remotiora mirisice placuisse et quasi in delicus habitae esse, docet Giphanius Collectan. in Lucret.